Centraal Noorder Eiland

5 Febr. De oversteek van het zuidereiland (Picton) naar het noordereiland (Wellington). Bij vertrek is het wel droog maar het waait stevig. De kapitein kwam met de verheugende mededeling dat je tabletjes voor zeeziekte bij het personeel kon vragen want het zou wel eens een heftig te keer kunnen gaan in The Cook Street. Het eerste gedeelte als je door de malbourne sound vaart was erg mooi en goed te doen. Dolfijnen zwommen met het schip mee dus alweer een leuke ervaring. Maar op het moment dat je op volle zee kwam ging het mis. Het schip stond af en toe op zijn kop en meer dan de helft van de passagiers ook. Personeel liet af en aan met emmers sop en zakjes. JH had nergens last van ook al had hij ook in tijden niet zoveel deining mee gemaakt. Ik ben gaan liggen en heb die anderhalf uur doorstaan maar voelde mij beslist niet lekker. Het laatste gedeelte van de reis was weer prima maar het regende dus zijn we binnen gebleven.
In Wellington zijn wij naar het Te Papa museum geweest. Een fantastisch museum waar je ogen tekort komt. Er zijn in totaal 5 verdiepingen. Vooral de derde verdieping was voor ons interessant omdat hier door middel van verhalen en taonga (culturele schatten) een beeld van de diversiteit van de Maori-cultuur werd gegeven.
Op de eerste verdieping hoe het landschap van N.Z. is gevormd en verhalen over N.Z’se planten en dieren.
Op alle verdiepingen kun je naar films kijken en er is ook heel veel aandacht geschonken dat kinderen zich kunnen vermaken.
Nog langs de kerk Old St Paul’s ,een houten kerk uit 1865,gereden maar hij was helaas om 17.00 uur gesloten en wij waren te laat. Binnenin moet de opendraagconstructie van het dak indruk maken en de prachtige glas in lood ramen.
Daarna doorgereden naar een camping in Porirua.

6 Febr. Dit is in N.Z. een nationale feestdag. In 1840 is het verdrag van Waitangi getekend door enkele Maori stamhoofden en vertegenwoordigers van de Britse kroon. Vanaf dat moment is N.Z. een zelfstandige Britse Kolonie. Er zijn toen afspraken over de verdeling gemaakt. De bergen Mt. Cook en de naast gelegen bergen nemen een belangrijke plaats in de mythologie van de zuidereiland-Maori’s in. Bij de overeenkomst bij het Waitangitribunaal zijn de bergen hen wel toegewezen maar niet heilig (tapu) verklaard zodat zij niet kunnen verbieden dat mensen de bergen beklimmen. In Australië kwam hetzelfde voor met de Uluru maar daar is inmiddels wel een verbod op het beklimmen van de berg.
Wij zijn vandaag naar Ohakune ,bijna 300 km., vlakbij het Tongariro Nat. Park. gereden. Onderweg souvenirs gekocht en JH heeft eindelijk een hoed gekocht waar heel veel Australiërs en N.Z.ders mee lopen. Het staat hem goed maar het helpt ook tegen het verbranden van de nek.
Ohakune is in de zomer een uitgestorven (wintersport)plaatsje maar ’s winters is het hier volop feest.

7 Febr. weer een stralende dag en dat komt goed uit want wij gaan in het Nat. Park de Mt. Ruapehu beklimmen. 1 Van de vulkanen in dit park. Mt. Tongariro (had nog een uitbarsting in Nov. jl., Mt. Ngauruhoe en Mt. Ruapehu. Met de stoeltjeslift kun je naar 2020 m hoogte komen. Heerlijk op het terras van het hoogst gelegen restaurant van N.Z.
koffie/thee met gebak genomen en daarna aan de klim begonnen. Het is dat je onderweg hoort dat het echt de moeite waard is als je boven bent want wij hebben er echt moeite mee om door te klimmen. Gelukkig hebben ze gelijk want het uitzicht is prachtig en onze meegenomen broodjes smaken hier geweldig. Bij gekletst met een Ned. stel die zelfs 2 maanden vakantie hadden en nog even in de sneeuw gestaan om daarna weer naar beneden te gaan. Gelukkig viel dit weer mee en hebben wij er in totaal 2 uur over gedaan. Grote bewondering hadden wij voor een Noors jongetje van 3 jaar die het ook helemaal gelopen heeft. Wij starten gelijk en toen wij weer naar beneden gingen kwamen zij net boven aan (zij hadden regelmatig afleiding in de sneeuw gezocht). De vader bevestigde dat het jongetje het helemaal zelf had gelopen. Hijzelf had nog een baby in de draagzak op de rug.
In de namiddag op een camping in Turangi aangekomen. De eigenaar vroeg ons nog of wij belangstelling hadden om ’s avonds een leuke wandeling langs de rivier te maken maar wij kozen voor een wijntje/appelcider en een kaasplateautje. Ik moet je dus teleurstellen Harmke, de ‘ kilo’s ‘ die wij er overdag aflopen eten wij er ’s avonds weer aan.

8 Febr. Heerlijk in het zonnetje aan het Lake Taupo koffie gedronken. Wat is het toch heerlijk dat je op een mooie plek je stoeltjes uit de camper haalt en kunt genieten. Gister lazen wij dat dit meer net zo groot is als Singapore maar daar kun je je geen voorstellingen van maken. Het leek ons niet zo groot. Taupo is als Zandvoort of Scheveningen maar dan zonder torenflats. Een levendige toeristische stad. Wij wilden hier met de kano naar de Maori Rock Carvings varen maar dat moest je georganiseerd doen en daar hadden wij geen tijd/zin in. Door gereden naar de Huka falls. De Waikato, de enige afwateringsrivier van Lake Taupo perst zich een weg door een lang en slechts enkele meters breed rotskanaal waarna het water als de bijna 10 m hoge Huka Falls naar beneden stort. En omdat de zon schijnt weer zo prachtig turquoise gekleurd.
Het laatste op ons lijstje voor vandaag is het geothermische park The Hidden Valley of Orakei Korako met midden in het dichte oerwoud grote sintelterrassen, kleine geisers en een diepe lawagrot. Je wordt er met een kleine veerboot heen gebracht. Echt weer heel mooi om te bekijken. De kleuren in het gesteente wijst op aanwezigheid van:
Zwavel - geel/roze
Arsenicum – groen
Mangaan – paars
Antomonium – oranje
Volgens de lonely planet is dit waarschijnlijk de beste natuurlijke thermal area dat is overgebleven in N.Z. en een van de mooiste van de wereld. Wij konden dus niet anders doen dan genieten.:-)
Wij staan nu aan het Lake Tikitapu (blauwe meer) vlakbij Rotorua. Hier mag gezwommen worden. Het buur meer, Lake Rotokakahi (groene meer) is heilig verklaard en dus niet toegankelijk.

9 Febr. Voordat wij de stadswandeling in Rotorua gaan maken eerst nog even op een lookout gestaan zodat je het groene en blauwe meer kunt overzien. Het ene is inderdaad donker groen en de ander blauw.
In het meegenomen ANWB boek staat een mooie wandeling door Rotorua van 2 uur. Eerst kom je door een stadspark , Kuirau Park, waar kleine geisertjes en borrelende modderpoeltjes zijn. Heel apart zo midden in het centrum. Het is zaterdag dus overal zitten gezinnen te genieten van h
et mooie weer.
Daarna loop je naar de historische Maori-nederzetting Ohinemutu, waar de schitterende St. Faith’s Church en de prachtige Tamatekapua Marea staan.
De ontmoetingshuizen van de Maori’s symboliseren het lichaam van een belangrijk voorvader: De gevellijsten – armen
De nokbalk - ruggengraat
De dakspanten- de ribben
De mannen zijn verantwoordelijk voor het houtsnijwerk
De vrouwen voor de geweven panelen
Langs de rivieroever loop je nu langs de Goverment Gardens waar je het vakwerk Bath House uit 1908 tegenkomt. Het is nu het stadsmuseum. In het park ervoor wordt jeu de bouilli en cricket gespeeld.
Geluncht en gaan op weg naar een week “ rust “ en kust. In een supermarkt in de plaats Tauranga sprak ik een mevrouw aan om te vragen hoe ik Rack of Lamb moet klaarmaken. Lijkt op sparerib maar dan onderaan meer vlees waar de botjes uitsteken.
En achteraf ook nog eens veeeeeel lekkerder.
De mevrouw die ik had aangesproken bleek 30 jaar geleden uit Nederland te zijn geëmigreerd en er volgde een heel gezellig half uurtje en zij en haar man adviseerden ons om naar de top 10 camping in Papamoa te gaan als wij aan zee wilden staan.
Nou en wij staan aan zee en hoe!! Boven op een duin met een prachtig uitzicht over strand, zee en hoge golven. Gezwommen en daarna binnen gezeten want het waait ongelooflijk. Maar wie maalt daarom als je zit te eten in je camper met uitzicht op al dat moois.

10 Febr. Stralende zon en de wind is gaan liggen. Wij hebben een dag bijgeboekt en gaan genieten van niets doen. Eten, drinken, zwemmen, veel zwemmen, door de golven duiken, zonnebaden, lezen en kijken naar alles wat er zich op het strand en zee afspeelt. Helaas toch een beetje verbrand.

11 Febr. Wij willen niet weg van deze prachtige plek dus nog maar een dag bijgeboekt.
Vanmorgen liep ik om kwart voor zeven al over het strand om prachtige foto’s te nemen van de zonsopgang. De eerste surfboarders lagen alweer in zee en de eerste honden werden uitgelaten. Een oudere man sprak mij aan en zei, als je dit kunt hebben dan wil je toch nergens anders in de wereld wonen.
Toen ik later naar de receptie liep om bij te boeken liep ik langs een echtpaar waar wij al een paar keer mee hadden gesproken en deze man zei, it looks like paradise.
Wij kunnen het alleen maar beamen.
Gelukkig heeft Nederland ook heel veel mooie plekjes om vakantie te vieren en wij zijn blij dat wij daar wonen.
Als je de camping afloopt heb je allemaal take away restaurantjes. Gister hebben wij hier frites gehaald voor bij de rack of lamb en vanavond gaan wij ieder voor zich een eigen maaltijd samenstellen. Je koopt een plastic bak voor een bepaalde prijs en daarna loop je langs het buffet om je bak(je) te vullen. Deksel erop en dan neem je het mee. De prijzen zijn 8, 10 of 12 dollar. 10 dollar is op dit moment 6 euro 20. Je kunt voor chinees of turks kiezen.

Foto's zijn inmiddels geplaatst. Zijn er weer meer dan 20 dus even bij Foto's aan de linkerkant kijken.