Westkust Zuidereiland

28 Jan. Vandaag met pijn in ons hart de boerderijcamping verlaten. Dit was een heerlijk plekje om te staan. ’s Avonds nog de Alpaca’s en de schapen mogen voeren. De boer vertelde ons dat dit jaar de wol van de grijze alpaca in de mode was en voor de andere kleuren wol krijgt de boer heel weinig betaald. In totaal zijn er 45 kleuren van wit, beige, bruin naar zwart. Alle andere kleuren wol is geverfd.
Vanuit Mossburn naar Queenstown gereden. Dit is echt een stad waar jonge mensen hun hart op kunnen halen. Alles op het gebied van actie kun je hier beleven. Bungee jumpen, jet-boten die af en toe een draai van 360 graden maken, raften, paragliding en ga zo maar door. Het heeft erg veel weg van de gemoedelijkheid en het relaxte van Sydney maar is een stuk kleiner. Wij hebben als oudjes heerlijk bij de Steamer Warf op het terras zitten lunchen. Je zou hier zo de hele dag kunnen blijven genieten, zoveel gebeurt er om je heen.
Queenstown ligt aan het Lake Wakatipu. Dit is met z’n 85 km. het langste meer van N.Z. De waterspiegel rijst en daalt om de 5 minuten als gevolg van de ‘ seiches’. Dit zijn de staande golven. Volgens de mythologie van de Maori’s wordt dit veroorzaakt door het kloppend hart van de demon Matua, het enige deel wat overbleef nadat de jonge krijger Matakauri hem in brand stak om zijn geliefde uit de klauwen van het slapende monster te bevrijden.
De stad Glenorchy hebben wij moeten laten liggen omdat het 100 km heen en terug was rijden. Dit wordt de toegangspoort tot het paradijs genoemd. Ook zijn hier gedeelten van de film The lord of the ring opgenomen en de film Lovely Bones. Zelfs de reclame spot van de Milka koe is hier opgenomen omdat de bergen hier er meer uitzien als de alpen dan die in Europa.
Wij zijn doorgereden naar een camping aan Lake Wanaka en lekker in het meer gezwommen.

29 jan. Vandaag is de voorspelling dat het 30c wordt. Deze temperatuur is echt uitzonderlijk voor N.Z. Maar wat vooral bijzonder is dat het al dagen droog en zonnig is. Meestal regent het hier om de 3 dagen en de voorspelling is nu dat het nog wel 5 dagen droog blijft. Je hoort ons niet klagen. Normaal valt er 3800mm regen in stadje Haast waar wij vandaag heen gaan. Wij gaan The Haast Highway rijden ,de 140km route tussen Lake Wanake en Haast
Werkelijk een prachtige route waar we weer een aantal wandelingen hebben gedaan.
De Bleu Pools Walk. Stom stom stom vergeet ik de zwemkleding. Dus dan maar pootjebaden. Van een stel die er wel zwommen hoorden wij dat het in het diepere gedeelte ijskoud was. Doordat de zon schijnt zijn de meren weer extra mooi van kleur.
Hierna de Haast Pass Lookout Track gelopen. Werkelijk het was voor ons gevoel echt 2 km stijl omhoog lopen. Hier worden wij toch echt te oud voor ☺. Gelukkig hadden wij bovenaan een prachtig uitzicht op Mount Hooker. De 2 km naar beneden ging iets makkelijker.
Nog 2 keer een korte wandeling naar de waterval, Fantail Falls en de Thunder Creek Falls gemaakt en daarna doorgereden naar de camping van Haast. Voor het eerst dat de camping qua locatie, camperplekken in een open weiland, wat tegen viel maar wij hadden het wel gehad voor vandaag. Eigenaren waren weer super vriendelijk en daar gaat het om.

30 Jan. Van Haast naar Franz Jozef. Weer een prachtige route gereden langs de Westkust. Op naar de gletsjers.
Eerst nog een wandeling gemaakt op aanraden van de campingeigenaar bij Ship creek. Hier loop je eerst door het regenwoud en dan sta je bij het strand. Zoals je bij ons door de duinen loopt naar het strand.
De eerste gletsjer die wij tegen kwamen was de Fox gletsjer. Prachtige wandeling er naar toe gemaakt. Het was een echte toeristische route want het was file lopen. Je kon de gletsjer tot op 200 meter naderen daarna mocht je alleen verder met een gids.
Geen probleem want zo was het ook al mooi genoeg.
Op een prachtige camping bij Franz Jozef gestaan in het regenwoud met een prachtig uitzicht op de gletsjer. Tegenover ons het park met 3 verschillende hotpools en als het niet zo warm was waren wij hier zeker heen gegaan.
Folders gehaald om een gletsjer wandeling te maken. Uiteindelijk na veel getwijfel toch besloten om het niet te doen. Voor een helikoptervlucht, een wandeling van 2 uur op de gletsjer en daarna de hotpools koste 280 euro pp en dat had ik er niet voor over. JH ging alleen maar mee voor mij en dat vond ik toch te gek.

31 jan. Wat is het toch heerlijk dat je wakker wordt en de zon schijnt al. Franz Jozef naar Greymounth staat op de planning. De meeste afstanden die wij rijden zijn zo’n 150 km. Als wij onderweg de wandelingen willen maken of iets willen bekijken kom je ook niet veel verder. Vandaag staat de Giant Matai Tree op het programma maar die hebben wij niet kunnen vinden. Toch staat hij er al 1000 jaar volgens het boekje. Bij onze lunchstop zagen wij allemaal witte keitjes waarop namen of wensen geschreven stonden. Hebben wij natuurlijk aan meegedaan. Lusan en Johannes mochten jullie hier ooit komen dan hopen wij dat jullie de steen terug vinden. Ilse ga jij maar lekker naar Brazilië want salsa feesten kom je hier niet tegen.
Ons volgende stadje was Hokitika. Dit ligt aan de Arahura rivier die bekend is om zijn green-stone vindplaatsen en in Hokitika wordt jade onder de ogen van de bezoekers geslepen. Wij zijn in de jade fabriek geweest maar je zag niet veel van het hele proces. Des te groter was de winkel om de jade te kopen.
Wel kwamen wij op het strand een soort wedstrijd tegen van wie het mooiste ontwerp van afvalhout kon maken. Er waren echt hele mooie en grappige ontwerpen bij.
Op tijd naar de camping in Greyhound om lekker aan het strand te liggen maar helaas trokken de wolken over het land zodat daar niets meer van kwam. Hierdoor hadden wij tijd om een hotpool uit te proberen.
’s Avonds een heerlijke wandeling over het strand gemaakt en een prachtige ondergaande zon meegemaakt.

1 Febr. Het laatste stuk westkust en zeker niet het minst mooie. Dit stuk lijkt wel een beetje op The Great Ocean Road van Australië. Overal rotsen in de zee. Ons doel is de Pancake Rocks.
De technische omschrijving uit het boekje is als volgt: Ruim 30 miljoen jaar geleden over elkaar geschoven afzettingen van kalksedimenten en klein mineralen eroderen hier met verschillende snelheid sinds ze door tektonische processen blootgesteld zijn aan golven, wind en regen. En ik had het zelf niet beter kunnen omschrijven ☺.
Wij waren er bij vloed en als het dan ook nog hard waait zijn er veel blowhole’s te bekijken. Dat was echter nu niet het geval maar de golven waren mooi genoeg. Hier kan ik wel uren naar staan kijken. Er is een rondlopend pad aangelegd van ongeveer 45 min. Een prachtig aangelegde tuin waar ze met bordjes bij de bomen en planten aangegeven hoe ze heten.
Op de parkeerplaats dachten wij zowaar de Kiwi (vogel) te zien maar een N.Z. vrouw wist ons te vertellen dat dit een Kewa was.
Volgende wandeling was de Truman Track. Een korte wandeling door het regenwoud en dan kom je bij de Pebble Beach. Prachtige door de natuur geslepen kleur schakeringen in de rotsen. Mij leek het hier wel leuk om op een stuk rots te staan en dan moest JH de foto nemen als het witte schuim van de golven rondom de rots rolde. De meeste golven haalden de rots niet maar gelukkig kwam er een grote aan. Nog geroepen dat JH de foto kon nemen en toen stond ik al tot de knieën in het water en had ik houwen en keren om niet in het water te vallen. JH maar lachen en foto’s knippen. Had hij in ieder geval nog een foto om naar de telegraaf op te sturen, Ned. Vrouw meegesleurd door golf in N.Z. Die jongen is ook altijd zo humoristisch.
Westport hebben wij links laten liggen en zijn het binnenland weer ingereden op weg naar Murchison. Onderweg nog heerlijk aan de Buller Rivier gestaan en alweer op een mooie camping terecht gekomen. Eindelijk 1 met een zwembad(je). Dat kom je heel weinig in N.Z. tegen terwijl in Australië bijna elke camping een zwembad had.

2 Febr. Hoe vreemd het misschien ook lijkt na al die boodschappenzakken op de eerste dag, vandaag moest er toch echt weer gewinkeld worden. Brood, groente, vlees en fruit moet je toch regelmatig aanvullen. Wij staken wat uit met de grote camper dus JH zetten de camper maar met de wielen op de tussenrand.
Vandaag rijden wij een door prachtig landschap naar het Abel Tasman Nationaal park.
Langs de route komen wij voor het eerst veel fruitbomen tegen en de kiwistruik.
Camping aan het strand en nog even genoten van het zwemmen in zee en het zonnebaden. Vanaf morgen komt ook hier de bewolking en gaat het zelfs op de namiddag regenen. Hopelijk komt het echt in de namiddag want morgenvroeg worden wij met de watertaxi bij Torrent Bay afgezet en lopen dan in 2.5 tot 3 uur naar de Bark Bay waar we weer met de watertaxi opgehaald zullen worden. Zou toch fijn zijn als het droog bleef.

3 Febr. En….het bleef droog. Na wat bewolking op de ochtend werd het weer een stralende dag. Om half elf vertrokken wij met de watertaxi op de trailer(met de wandelaars erin) en getrokken door een tractor naar het strand. Het was laag water dus reden wij eerst een heel eind over het strand voordat de boot in het water werd gelaten. Zwemvesten aan en gassen maar. (ongeveer 60 km per uur) Eerst gingen wij nog als toeristisch uitstapje naar The Split Apple Rock. Een grote ronde steen die in het midden als door een bijlslag is gespleten. Deze ligt voor de kust tussen Kaiteriteri en Marahau en is een van de meest gefotografeerde rotsen van dit gebied.
Daarna naar Anchorage Bay waar er een paar mensen afgezet werden. De loopplank wordt uitgegooid en omdat de boot niet op het strand kan komen moet je de laatste meters door het water lopen.
Wij werden afgezet bij Torrent Bay en liepen in 2.5 uur naar Brak Bay. (8 km) met nog een afdaling naar Sandfly Bay. Dit is een onderdeel van de Abel Tasman Coastal Track.
Deze wandeling kun je in 3 tot 5 dagen lopen en dan onderweg in hutjes overnachten.
De lagoons die wij tegen kwamen waren weer prachtig van kleur. Verder loop je veel door het regenwoud. Heel mooi maar wij hebben dat al een paar keer gedaan dus het hele speciale is er een beetje van af. Gewoon heerlijk gewandeld en de watertaxi is een ervaring op zich. Wij kwamen gelukkig op tijd bij Bark Bay aan dus kon er nog even gezwommen worden.
Bij terugkomst doorgereden naar Richmond en morgen is onze laatste dag op het zuidereiland. Wel toepasselijk want wij kwamen aan met regen en voor morgen is ook de hele dag regen voorspeld. Is de cirkel rond. Morgen nog even het plaatsje Nelson bekijken en dan door naar Picton waar de veerboot vertrekt.

4 Febr. Gisteravond heerlijk met Lusan en Ilse bij gekletst. Heeft een moeder zo af en toe nodig☺. Vandaag werden wij inderdaad wakker door de regen en het is ook niet meer droog geweest. Toen wij naar Nelson reden werd het WOW museum aan gegeven. World of Wearable Art and Classic Cars. Precies wat voor een regenachtige dag en JH heeft er van genoten ook al stond zijn eendje er niet bij. Het begrip “ draagbare” kleding was ver te zoeken maar wel erg leuk om te bekijken. De poppen draaiden op een lopende band rond alsof je naar een echte modeshow zat te kijken. Helaas mocht je hier geen foto’s van maken.
Op weg naar Picton hebben wij nog een gedeelte over de Queen Charlotte Drive gereden. Prachtige uitzicht punten maar door de regen was alles grauw. Dit moet ook een heel mooi gebied zijn om te wandelen.
Wij staan nu op een camperplaats 5 min. van het vertrekpunt van de veerboot. Alles met elkaar hebben wij zo’n kleine 3000 km op het zuidereiland gereden. Dit gedeelte was super en hopen op net zo’n vervolg op het noordereiland.
Zetten nog even de foto’s van de laatste week erop en hopen dat jullie er weer van zullen genieten.